Het is hier echt heel Andes!
Blijf op de hoogte en volg StefanieLaura
12 Mei 2014 | Argentinië, Mendoza
Op een terras tussen de oranje-rode wijnvelden aan de voet van de Andes beginnen we ons tweede reisverslag op ons splinternieuwe One-Direction opschrijfblok.
Voordat we in de bus naar Cordoba stapten, moesten we een ticket zien te bemachtigen. Daarvoor ga je hier naar het overvolle busstation. De ´nieuwe wijk´rondom het ´nieuwe busstation´ is nooit afgebouwd en inmiddels dus een sloppenwijk. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, dus met geld over het hele lichaam verspreid baanden we ons een weg door de sloppenwijk. Eenmaal bij het busstation aangekomen bleek dat er plusminus 157 (!!) loketten zijn die allemaal dezelfde reis aanbieden bij een andere maatschappij. Do as the locals do, notitieblok onder de arm en alle loketten afstruinen om prijzen en tijden te vergelijken. Wij kozen na 3 loketten voor de leukste vrouw, die nog geen half woord engels sprak maar zich ten doel stelde het woord ´Laura´ zo vaak mogelijk uit te spreken; ´binnenkomen laura!´ ´zitten laura!´ ´opstaan laura´ ´vasthouden laura!´. Met ons kaartje in de hand op zoek naar de juiste bus... met 157 verschillende loketten hebben ze dus ook 157 verschillende platforms.. Bij de juiste bus aangekomen zijn we maar achter aangesloten in de rij: Argentijnen hebben de bijzondere gewoonte overal waar ze moeten wachten een keurige rij te vormen! Bushaltes, banken, bakkers en zelfs voor zebra´s!
Aangekomen in Cordoba besloten we onze ervaring met taxi´s uit te breiden en onszelf iets nieuws te leren. Okeeee... we hadden geen zin helemaal aan de andere kant van de stad op zoek te gaan naar een hostel met die rugzakken op onze rug. Weer een heel leuk hostel met hele leuke mensen en de onvermijdbare excentriekeling: Dit colombiaanse exemplaar had nog nooit een kurkentrekker van dichtbij gezien dus wij waren haar hollandse helden.. goede wijn trouwens!
De franse hosteleigenaar kende de stad op z´n duimpje en kon ons precies vertellen waar we wel en niet moesten zijn. Vrouwengevangenis, kathedraal, kerk, kerk, kerk, universiteit, kerk, uni, kerk, terras.. goede dag! De Jesuïten startten de stad heul lang geleden en hun interesse lag duidelijk bij kerken en universiteiten. Om onze belangen en die van de Jesuïten te verenigen, combineerden we dit alles door, hetzij per ongeluk, vanaf het terras in de oude vrouwengevangenis drie kerken te zien :) die avond werden we uit eten en op stap gestuurd door onze hostelvriend, heeeeerlijk! In club mariamaria aangekomen waren wij de enige die de engelstalige hits kenden, met z´n tweeën helemaal los dus! (I don´t care, Britney bitch) Wat rare gezichten van de stilstaande groep argentijnen later, werd er op het eind van de avond alleen nog salsa muziek gedraaid, dus kon gelukkig iedereen helemaal los gaan :)
Jesus Maria! Dat is wat wij de volgende dag dachten .. Dat is dus ook wat we deden! Op naar Jesus Maria (Gesoes Marrrrriaaaaa) Een klein schattig Jesuïtendorp, hoe kon het ook anders! We wilden een Jesuïten Estancia bekijken en werden gezellig vergezeld door een straathond die onze persoonlijke gids was, thank gooood voor de Rabiës vaccinatie! Na deze rustige Jesuïtenervaring waren we toe aan wat natuur. Dus gingen we met de bus naar San Luis. Eenmaal daar beviel het ons toch niet zo, te weinig San en te veel Luis, dus annuleerden we ons hostel. Eerlijk toegeven, we hebben een lokale jongeman gebruikt als tolk :) Vervolgens, hoppa in de bus naar Mendoza. Omdat ons al meerdere malen was verteld goed op te letten als twee jonge meiden in deze stad (let op je geld, let op je paspoort, let op je maagdelijkheid en let op je leven) besloten we met de taxi op zoek te gaan naar een hostel. Het eerste hostel was meteen raak, super leuk maar ietwat boven budget. Dus de volgende dag op zoek naar een ander hostel, net zo leuk, meer ons budget. Tijd voor wat actie! Was naar de wasserette en op naar Maipu, op een oranje tandem van wijnproeverij naar wijnproeverij met olijven, chocolade en likeur tussendoor, eindigend in de beer garden met empanada´s.. zo ondergingen wij The Grape Escape van Mendoza. Zelfs de verkeerde afslag en dus aanval door straat- en waakhonden overwonnen we. Samen op een tandem kan je veel harder! en de salami kwam ook goed van pas.. Met onze oranje wheelz stalen we de show, vooral de nederlandse knulletjes met hun witte tandem waren heel jaloers! Die avond hadden we een gezellige Parilla met onze nieuwe internationale vrinden, nieuw-zeeland, peru, chili, frankrijk, zweden, engeland, israël, duitsland en denemarken, alles was vertegenwoordigd.
Na alle inspanning lieten we onze beurse billetjes en slapende stuitjes de volgende dag weken in de hete thermaalbronnen van Cacheute. Midden tussen de hoge bergen van de Andes beleefden we de betere spa ervaring, compleet met bikini, zon en witte badjassen. Die avond waren alle nationaliteiten weer vertegenwoordigd en verenigd in een gezellige pizza en bier enzo avond (...). Inmiddels zitten we dus op het terras uit te rusten van dit alles en ons op te laden voor de nachtbus richting San Martin de Los Andes. Na alle stadservaringen zijn we toe aan wat rust, reinheid en regelmaat ;) wie weet vinden we dit ooit nog ergens!
Maar nu eerst... Empanada´s! We zijn écht aan de andere kant van de wereld!
Liefs,
Stefanie en Laura
Voordat we in de bus naar Cordoba stapten, moesten we een ticket zien te bemachtigen. Daarvoor ga je hier naar het overvolle busstation. De ´nieuwe wijk´rondom het ´nieuwe busstation´ is nooit afgebouwd en inmiddels dus een sloppenwijk. Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, dus met geld over het hele lichaam verspreid baanden we ons een weg door de sloppenwijk. Eenmaal bij het busstation aangekomen bleek dat er plusminus 157 (!!) loketten zijn die allemaal dezelfde reis aanbieden bij een andere maatschappij. Do as the locals do, notitieblok onder de arm en alle loketten afstruinen om prijzen en tijden te vergelijken. Wij kozen na 3 loketten voor de leukste vrouw, die nog geen half woord engels sprak maar zich ten doel stelde het woord ´Laura´ zo vaak mogelijk uit te spreken; ´binnenkomen laura!´ ´zitten laura!´ ´opstaan laura´ ´vasthouden laura!´. Met ons kaartje in de hand op zoek naar de juiste bus... met 157 verschillende loketten hebben ze dus ook 157 verschillende platforms.. Bij de juiste bus aangekomen zijn we maar achter aangesloten in de rij: Argentijnen hebben de bijzondere gewoonte overal waar ze moeten wachten een keurige rij te vormen! Bushaltes, banken, bakkers en zelfs voor zebra´s!
Aangekomen in Cordoba besloten we onze ervaring met taxi´s uit te breiden en onszelf iets nieuws te leren. Okeeee... we hadden geen zin helemaal aan de andere kant van de stad op zoek te gaan naar een hostel met die rugzakken op onze rug. Weer een heel leuk hostel met hele leuke mensen en de onvermijdbare excentriekeling: Dit colombiaanse exemplaar had nog nooit een kurkentrekker van dichtbij gezien dus wij waren haar hollandse helden.. goede wijn trouwens!
De franse hosteleigenaar kende de stad op z´n duimpje en kon ons precies vertellen waar we wel en niet moesten zijn. Vrouwengevangenis, kathedraal, kerk, kerk, kerk, universiteit, kerk, uni, kerk, terras.. goede dag! De Jesuïten startten de stad heul lang geleden en hun interesse lag duidelijk bij kerken en universiteiten. Om onze belangen en die van de Jesuïten te verenigen, combineerden we dit alles door, hetzij per ongeluk, vanaf het terras in de oude vrouwengevangenis drie kerken te zien :) die avond werden we uit eten en op stap gestuurd door onze hostelvriend, heeeeerlijk! In club mariamaria aangekomen waren wij de enige die de engelstalige hits kenden, met z´n tweeën helemaal los dus! (I don´t care, Britney bitch) Wat rare gezichten van de stilstaande groep argentijnen later, werd er op het eind van de avond alleen nog salsa muziek gedraaid, dus kon gelukkig iedereen helemaal los gaan :)
Jesus Maria! Dat is wat wij de volgende dag dachten .. Dat is dus ook wat we deden! Op naar Jesus Maria (Gesoes Marrrrriaaaaa) Een klein schattig Jesuïtendorp, hoe kon het ook anders! We wilden een Jesuïten Estancia bekijken en werden gezellig vergezeld door een straathond die onze persoonlijke gids was, thank gooood voor de Rabiës vaccinatie! Na deze rustige Jesuïtenervaring waren we toe aan wat natuur. Dus gingen we met de bus naar San Luis. Eenmaal daar beviel het ons toch niet zo, te weinig San en te veel Luis, dus annuleerden we ons hostel. Eerlijk toegeven, we hebben een lokale jongeman gebruikt als tolk :) Vervolgens, hoppa in de bus naar Mendoza. Omdat ons al meerdere malen was verteld goed op te letten als twee jonge meiden in deze stad (let op je geld, let op je paspoort, let op je maagdelijkheid en let op je leven) besloten we met de taxi op zoek te gaan naar een hostel. Het eerste hostel was meteen raak, super leuk maar ietwat boven budget. Dus de volgende dag op zoek naar een ander hostel, net zo leuk, meer ons budget. Tijd voor wat actie! Was naar de wasserette en op naar Maipu, op een oranje tandem van wijnproeverij naar wijnproeverij met olijven, chocolade en likeur tussendoor, eindigend in de beer garden met empanada´s.. zo ondergingen wij The Grape Escape van Mendoza. Zelfs de verkeerde afslag en dus aanval door straat- en waakhonden overwonnen we. Samen op een tandem kan je veel harder! en de salami kwam ook goed van pas.. Met onze oranje wheelz stalen we de show, vooral de nederlandse knulletjes met hun witte tandem waren heel jaloers! Die avond hadden we een gezellige Parilla met onze nieuwe internationale vrinden, nieuw-zeeland, peru, chili, frankrijk, zweden, engeland, israël, duitsland en denemarken, alles was vertegenwoordigd.
Na alle inspanning lieten we onze beurse billetjes en slapende stuitjes de volgende dag weken in de hete thermaalbronnen van Cacheute. Midden tussen de hoge bergen van de Andes beleefden we de betere spa ervaring, compleet met bikini, zon en witte badjassen. Die avond waren alle nationaliteiten weer vertegenwoordigd en verenigd in een gezellige pizza en bier enzo avond (...). Inmiddels zitten we dus op het terras uit te rusten van dit alles en ons op te laden voor de nachtbus richting San Martin de Los Andes. Na alle stadservaringen zijn we toe aan wat rust, reinheid en regelmaat ;) wie weet vinden we dit ooit nog ergens!
Maar nu eerst... Empanada´s! We zijn écht aan de andere kant van de wereld!
Liefs,
Stefanie en Laura
-
13 Mei 2014 - 09:16
Nina:
Hallo meisjes,
Wat klinkt het heerlijk allemaal:)
Geniet van de natuur en alle mooie dingen!
Dikke kus en pas goed op jullie zelf,
Kusjes -
13 Mei 2014 - 09:18
Annick:
Hoi meiden, dolle boel hoor!!! Het klinkt allemaal fantastisch, wat een avonturen! Toch niet gebeten door straathonden hoop ik..? San Martin kan maar beter zijn borst nat maken geloof ik ;) travel safe! xxxxxx uit nederland! -
13 Mei 2014 - 11:02
Tante Marian:
Ik heb met een brede grijns zitten lezen en snapte die knullen op hun witte tandem wel (en niet vanwege de tandem :)) -
13 Mei 2014 - 11:14
Wil Versteegen:
Lieve meisjes.Wat een fijn verslag,aan jullie zijn niet een paar avonturiersters verloren gegaan maar ook een paar auteurs van reisverslagen.Dat doet maar.Wij genieten van jullie verhalen en ik kan me voorstellen dat er niet iedere dag zo'n verhaal kan komen,jullie hebben waarachtig wel wat anders te doen.Wat fijn trouwens dat de lakenzakken zo goed van pas komen en is er al koffie gedronken op onze gezondheid?Her lijkt me geweldig om al die ervaringen goed in je ziel op te nemen,kan niemand jullie meer afnemen en als het leven dan eens weer wat saaier of moeilijker wordt kun je daaruit putten.Na mijn fantastische verjaardag,ben ik afgelopen Zondag opnieuw in de bloemetjes gezet door de dochters.Barbara belde en vroeg of ik Zondag naar het Zwaantje kwam om brood met kroketten te eten,ja gezellig altijd goed,toen we daar aankwamen zaten B.en H. En Merel al achter een glaasje wijn op ons te wachten en Alex lag onder de stoel nat(het regent al dagen)en blij te wezen,gelukkig gaat het goed met zijn oog.Even later kwamen tot mijverrassing Marian en Pieter ook binnen en werd me ook nog een boek en een bloemenbon overhandigd ,te gek!!! straks (om 3 uur) gaan we naar de verjaardag van Naut hij wordt vandaag 7 jaar.Weet je nog Steef we waren 7 jaar geleden op Hemelvaartskamp naar de Wouwse Plantage,onder de bloeiende vruchtbomen en gingen met de trein naar Antwerpen met als geweldige gids Jan de Schoolmeester,omdat Jesse nog nooit in de trein had gezeten,nu gaat hij na de zomer naar de middelbare school.Zo zie je maar,de tijd gaat snel.Wij maken het dus goed, doen alsof we het heel druk hebben,maar lezen wel bijna 2 uur de kranten,tja dan wordt de dag wel een stukje korter vooral als je dan ook pas tegen 9 uur opstaat.Gelukkig gaan we niet met de kippen op stok,anders werd het helemaal te bar.Lieve meisjes "hou je veilig" en in gedachten een stevige knuffel van ons beiden.Fer en Wil.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
